Asertywność - to umiejętność,dzięki której otwarcie wyrażają swoje myśli,uczucia i przekonania,nie lekceważąc uczuć i poglądów swoich rozmówców.
Człowiek asertywny to taki, który wierzy w siebie. Jest pewny siebie, ale nie zarozumiały, ani zadufany w sobie. Jego pewność siebie jest oparta na przekonaniu, że jest w stanie poradzić sobie nawet w trudnej sytuacji, a jeżeli coś mu się nie powiedzie... cóż, każdy człowiek ma prawo do popełniania błędów. Traktuje samego siebie życzliwie i serdecznie, co oznacza, że nie wstydzi się siebie, nie udaje, że jest inny niż jest , broni siebie samego przed raniącym lub niesprawiedliwym traktowaniem ze strony innych osób. Stanowczo nie pozwala innym na naruszanie swej godności osobistej, jednocześnie w stosunkach z otoczeniem przestrzega zasady fair play- nie poniża, nie lekceważy, nie rani, nie oszukuje, nie manipuluje. Nie musi tego robić. To, co chce osiągnąć, zdobywa za pomocą asertywnego zachowania.
Prawa asertywności:
1. Mam prawo do własnej oceny swoich zachowań, myśli i emocji oraz do
brania odpowiedzialności za ich wyrażanie i konsekwencje.
2. Mam prawo nie podawać powodów bądź usprawiedliwień, aby wyjaśnić
swoje zachowanie.
3. Mam prawo do wypowiadania opinii, które nie mają logicznej podstawy i
których nie muszę uzasadniać (intuicyjne myśli, uwagi, skojarzenia).
4. Mam prawo oceniać i decydować, czy jestem odpowiedzialny za
rozwiązywanie problemów innych ludzi.
5. Mam prawo do podejmowania własnych decyzji i radzenia sobie z ich
skutkami.
6. Mam prawo do zmiany swoich poglądów i opinii na jakiś temat.
7. Mam prawo popełniać błędy i brać za nie odpowiedzialność.
8. Mam prawo powiedzieć „NIE WIEM”.
9. Mam prawo być niezależny od życzliwości czy nieżyczliwości innych.
10. Mam prawo powiedzieć „NIE ROZUMIEM”.
11. Mam prawo powiedzieć „TO NIE MOJA SPRAWA”.
12. Mam prawo wyboru – czy zachować się asertywnie, czy nieasertywnie.
Asertywność to umiejętność, a nie etykietka, którą można przyklejać ludziom. To
zachowania, a nie ludzi, możemy określać jako „agresywne”, „ulegle” czy „asertywne”.
Asertywność nie jest wrodzona. Ludzie nie są po prostu „asertywni lub nieasertywni”. Jest to umiejętność, której można się nauczyć, jeśli tylko uznasz , że naprawdę tego chcesz, że ten styl zachowania Ci odpowiada. Można to zrobić za pomocą książek albo na tzw. treningu asertywności, ale największa część nauki to nauka od samego siebie, przy pomocy własnego rozumu. Nie ma uniwersalnego przepisu na to, jak należy zachowywać się w danej sytuacji. Każdy człowiek ma swój indywidualny styl bycia sobą. Asertywność każdego z nas jest trochę inna, bo inne są nasze reakcje- uczucia, myśli, potrzeby w danej sytuacji. Asertywność to kierunkowskaz, jak szukać najwłaściwszego dla siebie postępowania, nie zaś sztywny zestaw najwłaściwszych zachowań.
Jak być asertywnym wśród najbliższych?
- Mów najbliższym coś miłego
- Pytaj bliskich jak minął dzień
- Mów patrząc prosto w oczy
- Używaj uprzejmych słów i komplementów
- Chwal najbliższych -
Przed rozmową opanuj wszystkie negatywne uczucia
Rozpoczynaj zdania od takich wyrażeń:
„Cieszyłbym się, gdyby...”
„Wolałbym, żeby...”
„Podoba mi się, że ty...”
„Czy mógłbyś, proszę...”
Asertywność - to umiejętność,dzięki której otwarcie wyrażają swoje myśli,uczucia i przekonania,nie lekceważąc uczuć i poglądów swoich rozmówców.
Człowiek asertywny to taki, który wierzy w siebie. Jest pewny siebie, ale nie zarozumiały, ani zadufany w sobie. Jego pewność siebie jest oparta Pokaż całość
