Chwyć moją dłoń i zabierz mnie stąd.
Chcę Ci powiedzieć o czymś, czego dawno nie czułam. Chcę przekazać Ci prawdę, owianą tajemnicą kłamstw. Pragnę namalować Ci słońce. I wyryć na nim wolność. Wolność! To brzmi tak pięknie. Chcę wolności. Najwyższej z wartości. Ogień buzuje. Rozpalona namiętność czule głaszcze nasze ciała. A fałsz traci przykrywkę, w kołysce snów.
Polecisz jakieś smutne utwory?
Myslovitz, zdecydowanie. Może "Bar mleczny Korova", "siódmy koktajl", "szklany człowiek", "Nigdy nie znajdziesz sobie przyjaciół, jeśli nie będziesz taki jak wszyscy" i miliony innych utworów tej cudownej grupy (z Rojkiem na czele).
Nikogo nie obserwuje
