Wypytaj.pl

Haha - jest! O Ludzie, cieszmy się i radujmy, albowiem jest! Jest. Jest!! +14 było dzisiaj, a gorunc, panie, gorunc to taki, że nie wiem. Czekam na czterdziestostopniowe upały. :3 

Haha - jest! O Ludzie, cieszmy się i radujmy, albowiem jest! Jest. Jest!! +14 było dzisiaj, a gorunc, panie, gorunc to taki, że nie wiem. Czekam na czterdziestostopniowe upały. :3 

Jak dla mnie, bazując na tym co wyniosłam ze szkoły podstawowej, to cyfra jest jedna i nazwa ta określa ciąg między 0 a 9. To, co znajduje się tuż za dziewiątką, nazywane jest już liczbą, ponieważ składa się z dwóch cyfr. O ile dobrze pamiętam, to właśnie tak się owa różnica prezentuje. Mam nadzieję, że to poprawna odpowiedź i nie ujawniłam braków w mej "bezkresnej" wiedzy. :) 

Jak dla mnie, bazując na tym co wyniosłam ze szkoły podstawowej, to cyfra jest jedna i nazwa ta określa ciąg między 0 a 9. To, co znajduje się tuż za dziewiątką, nazywane jest już liczbą, ponieważ składa się z dwóch cyfr. O ile dobrze pamiętam, to właśnie tak się owa różnica prezentuje. Mam Pokaż całość

Jestem zdania, że każdy sam rozporządza swoim życiem tak, jak uznaje to za słuszne. Jeżeli miałabym samobójcę określić tylko jednym słowem, to zyskali by miano tchórzy, ludzi, którzy umierają, bo boją się życia. Taka postawa zasługuje na szczególną naganę, jeżeli delikwent zabija się, aby uniknąć problemów, a tym samym zrzuca je na barki bliskich mu osób. Nie zawsze jednak śmierć stanowić ma ucieczkę od np. długów. Czasem bywa tak, że ktoś ma po prostu dość swojej egzystencji, uważa ją za marną i chciałby z tym jak najszybciej się rozstać. Przed ponad dwadzieścia lat jest korporacyjnych popychadłem, nikt go nie szanuje, marnie zarabia, nie ma życia towarzyskiego, a tym bardziej erotycznego. Urzędas w bardzo głębokiej już depresji. Bez rodziny, bez pasji, bez życia. Jeżeli w śmierci znajdzie ukojenie, cóż, nie miałabym pretensji do kogoś takiego. Jego wybór. 

Jestem zdania, że każdy sam rozporządza swoim życiem tak, jak uznaje to za słuszne. Jeżeli miałabym samobójcę określić tylko jednym słowem, to zyskali by miano tchórzy, ludzi, którzy umierają, bo boją się życia. Taka postawa zasługuje na szczególną naganę, jeżeli delikwent zabija się, aby uniknąć Pokaż całość

Tak siedzę i myślę, przywołuję w głowie obrazy różnych osób, ale nie znajduję takiej, która zostałaby przeze mnie wyrzucona na bruk od wigilijnego stołu. Może nie do końca prawdziwym jest zdanie, jakoby wigilia była czasem przebaczenia, pojednania z wrogiem, ale ja chyba na szczęście nie znam osoby, która byłaby tym złem koniecznym i której kilkugodzinnego towarzystwa bym nie zniosła.  

Tak siedzę i myślę, przywołuję w głowie obrazy różnych osób, ale nie znajduję takiej, która zostałaby przeze mnie wyrzucona na bruk od wigilijnego stołu. Może nie do końca prawdziwym jest zdanie, jakoby wigilia była czasem przebaczenia, pojednania z wrogiem, ale ja chyba na szczęście nie Pokaż całość

Pogoń niestety jest męcząca, czasem irytująca, a bywa i tak, że sił już braknie i niestety koniecznym jest zatrzymanie się lub nawet zrobienie kilku kroków w tył. Jednak gdy już się pozbieramy, gdy obierzemy jeden cel, do którego będziemy skrupulatnie dążyć, to nawet ten wyczerpujący bieg może sprawiać nam przyjemność. Im dłuższy dystans, tym większa radość z polowania. Schwytanie początkowo będzie cieszyć, jeszcze zanim spadnie poziom adrenaliny wyć będziemy z radości. Potem? To już różnie bywa. Albo cieszymy się wczorajszym obiadem, albo rozczarowujemy zakaźnie chorą zebrą. 

Pogoń niestety jest męcząca, czasem irytująca, a bywa i tak, że sił już braknie i niestety koniecznym jest zatrzymanie się lub nawet zrobienie kilku kroków w tył. Jednak gdy już się pozbieramy, gdy obierzemy jeden cel, do którego będziemy skrupulatnie dążyć, to nawet ten wyczerpujący bieg może Pokaż całość

O jeżu, wybrałam tę stronę ze względu na brak ograniczenia znakowego, ale obawiam się, że to pytanie odnalazłoby tę złotą granicę. Co mnie irytuje? Mogłabym wymieniać godzinami. Bycie Polakiem w końcu do czegoś zobowiązuje, nie? Jesteśmy niestety narodem narzekającym na wszystko i wszystkich dosłownie wszędzie. No, ale dobra. To może trzymać się będę pytania i ograniczę się do kilku spraw, których znieść nie mogę. Numer pierwsza: traktowanie fotografa jako...właściwie nie wiem. Darmowego źródła zdjęć lepszych, niż te nieumiejętne fociaszki przeciętnego laika. Już pominę tu studia i zakłady fotograficzne, gdzie jeszcze jako tako klient rozumie, że zapłacić trzeba, ale wszelkie usługi fotograficzne oferowane za pomocą internetu to dramat. (Najpierw jednak pozwolę sobie na kilka słów wyjaśnienia, dla lepszego zobrazowania sytuacji. Większość amatorów wykonuje zdjęcia na zasadzie TFP (time for photos), czyli tzw. fotografowania dla samych tylko zdjęć. Politykę tą stosują czasem i zawodowcy w przypadku ciekawych, kreatywnych projektów. Sesja u profesjonalisty kosztować może nawet kilkaset złotych. Niejednokrotnie spotkałam się z ofertą ok. dwudziestu zdjęć w cenie 600 czy nawet 800zł. (Nie mówię tu o eventach, ślubach czy chrzcinach, a o jednorazowej sesji). U zaawansowanego fotoamatora cena waha się między 200 a 50zł, zaś u amatora zazwyczaj jest to opłata symboliczna rzędu 20-10zł.) To tak z grubsza o cenach. Dlaczego o tym mówię? Właściwie nie musiałam rozpisywać tego tak szczegółowo, no ale macie. Cały ten monolog sprowadza się do słów: fotograf to nie instytucja charytatywna. Fotograf świadczy usługi, a za fryzjera czy taxi się płaci. Dlaczego jednak sprowadzam całą tę sprawę na poziom pieniądza? Kurde, nie wiem, sama się w tej swojej wypowiedzi gubię. Otóż, bardzo często od fotografa wymaga się przygotowania wszystkiego, kupienia wszystkiego, załatwienia wszystkiego...no, wszystkiego. Nie ma niczego, co irytowało by mnie bardziej od postawy "Stanę przed twoim obiektywem, więc robię ci przysługę. Doceń to." Pozować może, kurde, już sie zdenerwowałam, każdy. Dosłownie każdy. Dlaczego więc, skoro zdjęć "potrzebujesz" lub po prostu chcesz nie załatwisz sobie stylizacji? Nie pomalujesz się? Nie zaproponujesz miejsca? Nawet pomysłu najczęściej nie masz żadnego. Doprawdy, postawa ludzi, którzy pozować chcą jest odpychająca. Osobiście czuję się tym dotknięta i wykorzystywana przez takich ludzi, których do roboty zagonić się nie da. Wszystkie wydatki i cała bieganina związana z przygotowaniem zdjęć najczęściej należy do fotografa. I nie, zdjęcia nie są wystarczającym wynagrodzeniem. Szczególnie, kiedy madelka wybrzydza, nosem kręci i za nic nie chce realizować czegoś kreatywnego. Feszynki, focie na fejsbuczka, kurde jego. A wszystko to z wielką łaską i oczywiście ma być za darmo. A rekwizyty, ubrania i kosmetyki to fotograf ma kupować. Pozwolę sobie wrócić jeszcze do tego naszego złotego w tej sprawie. Fotograf wywala grube tysiące na sprzęt, wizażysta setki na przybory i kosmetyki, stylista na ubrania, projektant na materiały. Modelka? to jedyna profesja, która inwestuje tylko w samą siebie. Jeżu, jak mi to z serca zlazło. Nie obchodzi mnie to, czy ktoś to przeczyta, czy ktoś to zrozumie w ogóle, a nawet boję się, że trafią się jednostki sprzeciwiające się temu, ale dusza moja rozgrzeszona. Ja biorę dychę za feszynki i TFP robię w przypadku czegoś kreatywnego, a jeszcze wizażuję. W ogóle pisać dalej? Ktoś przeczyta drugą irytującą mnie rzecz? Ej nie, to ja tak się skrócę. 2) Zadania domowe z angielskiego. No szlag mnie trafia, jak mam do zrobienia 36 zadań z książki, jak nawet nie jesteśmy w stanie tego sprawdzić na jednej lekcji i zajmuje nam to z dwie, czasem nawet trzy godziny. Oczywiście zadań cały czas przybywa, bo jakżeby inaczej. Mój angielski to robienie sobie w domu podręcznika i tyle. 

O jeżu, wybrałam tę stronę ze względu na brak ograniczenia znakowego, ale obawiam się, że to pytanie odnalazłoby tę złotą granicę. Co mnie irytuje? Mogłabym wymieniać godzinami. Bycie Polakiem w końcu do czegoś zobowiązuje, nie? Jesteśmy niestety narodem narzekającym na wszystko i wszystkich Pokaż całość